07/10/2021
Het had wat voeten in de aarde wegens danig weinig tijd.
Welgeteld één testvaartje is er geweest. “Vaartje” in alle betekenissen. Gisteren. Twee keer het Zoommeer gedwarst op een uurtje tijd. En meteen eens gevoeld hoe de Hang Tran stuurt.
Het waait 22 knopen met vlagen. We twijfelen een tijdje of we moeten reven of niet, maar met die batcars is dat waarschijnlijk een onderneming. Laten we maar zonder verkleind zeil proberen.
Ter compensatie zetten we de kleinste fok die we hebben. Dat is een toevalstreffer, want de zeilen zitten netjes in zeilzakken en ik heb geen idee wat er in welke zak zit. We treffen een oude heel kleine fok.
De zeilen zijn allebei nog goed (het grootzeil is het beste natuurlijk), maar wij moeten even zoeken naar de goede trim.
Overstag gaan is wennen. De eerste keer vind ik mijn weg niet tussen de helmstok en de grootschoten. De oever komt opeens héél snel dichterbij… Net op tijd liggen we weer op koers.
We krijgen geen goede hoogte maar vinden dat niet erg. De eerste keer dat we terugkeren waait het echt door, er komt zowaar buiswater over de boeg. Op het Zoommeer nog nooit gehad.
En dan gaat het ruime wind terug. Wat valt op : je kan de helmstok gewoon loslaten, de boot gaat als een speer rechtdoor. En als je hem even met zijn kopje laat schudden, breekt hij los van zijn eigen golf en trekt hij een mooie V achter zich aan. Plané…. De snelheid is niet meer beperkt door de verhouding waterlijn/ waterverplaatsing, de boot begint te surfen en we tikken bijna 9 knopen aan. En vooral : we blijven achter met het gevoel dat de boot schreeuwt om meer zeil. Als we nu die boegspriet zouden uitschuiven en de gennaker hijsen….. Hohoho…
Enfin, de toon is gezet. Het is speeltijd.
Zaterdag Antwerprace. We zijn niet voorbereid, de wind noch de koers zijn ideaal, maar we gaan ons amuseren.